Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Καλό ταξίδι

Τι είναι πιο πολύ;
να κλαίω για σένα που έφυγες;
ή να χαίρομαι που λυτρώθηκες;

να προσπαθώ να σε θυμάμαι;
ή να θέλω να μην ξεχάσω;

να ελπίζω ότι εκεί είσαι καλύτερα;
ή να φοβάμαι για το που είσαι;

να αναρωτιέμαι τι ένιωσες στο τέλος;
ή να κρατάω όσα ένιωσα εγώ;

να ελπίζω για την τελευταία σου σκέψη;
ή να ελπίζω να μην σκέφτηκες τίποτα;

να πονάω από τα δάκρυά μου;
ή να θέλω να κλάψω κι άλλο;

να θυμώνω για όσα δεν ζήσαμε παρέα;
ή να θυμώνω για όσα δεν προλάβαμε;

να βάλω μπροστά μου το παρελθόν;
ή να βάλω πίσω μου το μέλλον;

να με πονάει που σε αγκάλιασα στο τέλος;
ή να με πονάει που δεν σε κράτησα στην αγκαλιά μου;

δεν έχω λόγια να εκφράσω αυτό που μου έδωσες

δεν έχω τρόπο να πω τι νιώθω

δεν ξέρω αν θέλω να δεχθώ πως έχεις φύγει

δεν ξέρω αν θέλω να ξεχάσω

καλό ταξίδι

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Μην με δοκιμάζεις άλλο

Τι άβολη στιγμή να μετράς την αργή φυγή
ανθρώπων
Όσων σου έδωσαν αυτά που σε στιγματίζουν
για πάντα

Τι άσχημο να νιώθεις πως κάποιος χάραξε
πορεία
Για δρόμους άλλους που όλοι φοβόμαστε
κι όμως

Να κλαις, χωρίς να έχεις ύστερη σκέψη, μόνος
να ψάχνεις 
Ενοχές και θύμησες, γιατί και λάθη
μέχρι

Να αισθανθείς λυτρωμένος από αυτόν 
που χάνεις
Οταν κι εκείνος θα σε κοιτάζει από
ψηλά

Χαμογελώντας, πικρόχολα την μια και
θυμωμένα
Πότε έτσι, πότε αλλιώς αφού δεν είσαι
δυνατός 

Τόσο που να αντέξεις τέτοιο χτύπημα
εσωτερικό
Χωρίς να ξέρεις μέχρι που είναι οι 
αντοχές σου

Μόνο να λες κοιτώντας ψηλά 
Μην με δοκιμάζεις άλλο

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Κάτι που αγαπάω

Τρομάζω με το εύρος των συναισθημάτων που μου γεννάς
αισθάνομαι μικρός και ανήμπορος κάθε φορά που το βλέμμα σου πέφτει πάνω μου
με κάνει και σκιρτώ, ανατριχιάζω αλλά συνάμα χαίρομαι 
με κάνεις και αισθάνομαι ζωντανός ξανά και πάλι από την αρχή

Γίνομαι δυνατός με μια παιδική τρέλα και διάθεση να τρέξω
να σε πάρω αγκαλιά και να σε σηκώσω ψηλά για να σε δούνε όλοι
να φωνάξω αυτό που γεμίζει την καρδιά μου και σιγά σιγά μεγαλώνει 
γίνεται σημείο στον ορίζοντα που θέλω να φτάσω, να αγγίξω, να γνωρίσω

 Χαίρομαι που με κάνεις και θυμάμαι πως είναι η ζωή ξανά 
με κάνεις να ονειρεύομαι και να κοιτάζω μια πίσω μια μπροστά
αλλά και πάλι φοβάμαι την άρνηση που θα σκεπάσει όσα μου γεννάς
κι όμως για μια ακόμη φορά δεν σκοπεύω να κλείσω πουθενά αυτό που κρύβω 

Είναι κάτι που αγαπάω

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Σήμερα θέλω να φύγω

σήμερα θέλω να κάψω
όλες τις μνήμες που με καίνε
όλα τα πρόσωπα που με πνίγουν
όλες τις επιθυμίες που δεν πέτυχα

να σβήσω τα λάθη
τους φόβους που με τρέχουν
τις πορείες που δεν ακολούθησα
όσα δεν μπόρεσα

να σπάσω ότι μένει
παγωμένο σαν κρύσταλλο
πάνω σε λίμνη από λάσπη
γεμάτη από το παρελθόν

σήμερα θέλω να αλλάξω
να κάνω βήμα μπροστά
χωρίς να νιώθω ενοχή
δίχως να κρέμομαι από την θλίψη

σήμερα θέλω να φύγω

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Θέλω

θέλω να ζωγραφίσω τα χείλη σου
μια γραμμή κυματιστή
κόκκινη να πάλλεται

να δείχνει μακριά
προς τον ορίζοντα
για να στρέφω το βλέμμα μου στην χαρά

θέλω να ζωγραφίσω την σκιά σου
αυτή που ακολουθάει τον ήλιο
σαν βέλος

να δείχνει μακριά
προς το άπειρο
για να έχω να ελπίζω και να στοχεύω

θέλω να κοιτάξω τα μάτια σου
όσο πιο βαθιά γίνεται
στην ψυχή σου μέσα

να βλέπω το αύριο
να νιώθω ξανά
πως έχω καρδιά που ζει

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Μ' έχεις νικήσει

δεν το παλεύω
ότι κι αν γίνει
κι αν προσπαθήσω
εσύ κερδίζεις

τοίχους σηκώνω
που εσύ γκρεμίζεις
στρατιές κανόνων
τους ακυρώνεις

πώς να ξεφύγω;
απ΄ την ματιά σου
μάτια που κλείνω
και πάλι μπρος μου

για πόσο ακόμα;
εδώ κρυμμένη 
πόσο κοντά μου;
όσο μου δίνεις

κι εγώ μονάχος
ο στεναγμός μου
να με κοιτάζει 
δίχως να θέλω

μ' έχεις νικήσει
πόσο το θέλω

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Ας είναι δικά σου

ξέρεις
δεν θέλω
όσα νομίζεις
ξένα
να δώσω
μόνο 
αυτά που θες
που αγαπάς

ίσως
κρατήσω
μόνο ένα ίσως
δίχως
να θέλω 
να στο ζητήσω
πάλι σε μένα
πίσω να ρθει

πόσο
να ξέρω
πόσα να θέλεις
όσα
νομίζεις 
τόσο θα δώσω
μήπως
σε δω

πάρε 
για πάντα
σύννεφα
ήλιο
ίσως
μπορέσω
να μην
τα κοιτώ

ας είναι δικά σου


Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Η φωνή σου

νύχτα
ακούω μόνο τα βήματά μου

αργά 
χτυπούν την άσφαλτο

αέρας
σκόνη φύλλα, συναισθήματα

κρύο
μόνο τα ρούχα δεν αντέχουν

άνθρωποι
λείπουν σαν ανάσες κοφτές

σκοτάδι
κόσμος αλλού χωρίς φωνή

χρόνος
αδυσώπητος στον άδειο δρόμο

μοναξιά
καμιά φωνή ούτε 

η δική σου




Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Την σκέψη σου

πατάω σε σύννεφα
σιγά σιγά
μη δει κανείς
τα βήματά μου

δεν έχω ίχνη
πετάω στο ένα
γυρνάω στο άλλο
και στέκομαι

κινούμαι αργά
βήμα βήμα
με την ματιά μου
που και που πίσω

κι ύστερα μπροστά
όχι μακριά
μόνο μπροστά
σε ένα βλέμμα

στοχεύω μέσα
στην ψυχή
που κρύβεται
σε μια ματιά

και ψάχνω
αργά αργά
μα με διάθεση
να μάθω

την σκέψη σου

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Φοβάμαι

Καίγομαι
δεν χωράω άλλη επιθυμία
τόσες σκέψεις
ίδιες χωρίς τέλος

Μετέωρος

Χάνομαι
γύρω από το ίδιο στίγμα
χωρίς δύναμη
δίχως εναλλαγές

Κενός

Τρελαίνομαι
νιώθω το κέντρο
δυνάμεων
που δεν ελέγχω

Αιωρούμαι

Τσακίζομαι
κατρακυλάω στο κενό
χτυπάω
σε τόσα συναισθήματα

Φοβάμαι

Το μυαλό μου 

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Λέξεις ανείπωτες

χάθηκα στο χαμόγελό σου
κι ήταν μόνο μια ζωγραφιά
χωρίς σάρκα και αίμα

ήταν παιδί
της φαντασίας μου
χαμόγελο επιθυμίας

τόση ομορφιά
κρυμμένη αναίτια
γεμάτη πόθο

χώρεσε όλη μεμιάς
σε ένα βλέμμα
φευγαλέο στιγμής

λες κι έγιναν γέφυρα
οι σκέψεις και των δυό
γέφυρα αόρατη

όπως οι λέξεις
οι κρυμμένες
οι ανείπωτες

πόσο τρομάζω

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Θέλω

Θέλω
να ανοίξω τα μάτια μου
να σε δω ξαφνικά μπροστά μου
να βυθιστώ στο βλέμμα σου
να ακουμπήσω το πρόσωπό σου

Θέλω
να μπλέξω τα δάχτυλά μου
ανάμεσα στα μαλλιά σου
να φτάσω το χέρι μου ως τον λαιμό σου
να αγγίξω τον ώμο σου

Θέλω
να κλείσω ανάμεσα στα χέρια μου
το σώμα σου και να το κρύψω
μέσα στην αγκαλιά μου
σφιχτά τόσο που να μην μπορώ άλλο

Θέλω
να είσαι εκεί όταν ανοίξω τα μάτια μου
να προσπαθήσω να σε χορτάσω
να μυρίσω το άρωμά σου
να αγγίξω το δέρμα σου

Θέλω να είσαι εδώ
Θέλω να είσαι παντού
Θέλω να είσαι πάντα
Θέλω να είσαι εγώ

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Δίπλα σου

τι πόθος με συνεπαίρνει
όταν χαράζω με το βλέμμα μου
την μορφή σου

πόσο δυνατό να είναι
αυτό που βήμα βήμα μεγαλώνει
δίπλα στα πρέπει μου

τι αγωνία πρωτόγνωρη
αν θα κοιτάξεις κοντά μου
έστω και μια στιγμή

πώς να δεχθώ πως
η προσμονή μου παίρνει την θέση
της πράξης και της αφής

πόσο δύσκολο να ζω
μέσα στην υπομονή και
στην απορία

πόσο μπορώ να γνωρίζω
είναι αλήθεια ή μήπως
τέχνασμα;

ότι κι αν είναι
μαζί μου μεγαλώνει

κι εύχομαι
δίπλα σου

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Ονειρεύτηκα

σε είδα
είχες χαράξει μια γραμμή
και
την ακολούθησα φευγαλέα

άκουσα
να περπατάς αχνά
μα
δεν σε πρόλαβα

μύρισα
το άρωμά σου στο χώρο
χωρίς
να ντρέπομαι

κράτησα
ξανά το βλέμμα μου μακριά
από
την αλήθεια

όμως
πόσο ήθελα να σε
αγγίξω
έστω κρυφά

...

κι ύστερα πάλι

ονειρεύτηκα

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Να ήμουν λίγο πιο σίγουρος

μου αρέσει που χάνομαι
απέκτησε αξία το κενό
ακόμη και η απουσία

γέμισε συναίσθημα

μου κάνει καλό η απορία
η αφή μου έγινε γέφυρα
συναισθημάτων

μάλλον πρέπει να κοιτάξω αλλιώς

όχι δεν σου ζήτησα να μιλήσεις
έτσι κι αλλιώς
μιλάς με τον τρόπο σου

να ήμουν μόνο λίγο πιο σίγουρος για όσα φαντάζομαι

ας ήμουν λίγο πιο σίγουρος

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Ανάγκη

έχω την ανάγκη να χαθώ στο βλέμμα σου
ψάχνω τα μάτια σου για να τα συναντήσω
αναζητώ το άγγιγμά σου αυτό το φευγαλέο
της στιγμής, το αυθόρμητο
χωρίς να ξέρω τι θα συμβεί
χωρίς να με νοιάζει
πόσο όμορφη αυτή η ανάγκη