κάθε 17 του Νοέμβρη

έγινα πέτρα
πελεκημένη, όμορφη, δυνατή
κομμάτι κομμάτι μου, ένωσαν κολώνες 
έφτιαξαν ναούς

έγινα τοίχος
πίσω του στάθηκαν πολεμιστές
έκρυψαν τη σάρκα τους την τρωτή
νίκησαν

έγινα δρόμος
πέρασε πλήθος με πορεία σταθερή
άνθρωποι βημάτισαν χαμογελώντας
για το αύριο


έγινα πλάκα στο πεζοδρόμιο
στάθηκαν πάνω μου όνειρα
κουβέντες, ελπίδες
χαρές και συναντήσεις


έγινα σπίτι
άκουσα φωνές απ' έξω
χαμός, πυροβολισμούς
κι από τότε έχω μια σφαίρα 

καρφωμένη
πάνω μου, να θυμάμαι
τι είναι άνθρωπος

και το θυμάμαι 

κάθε 17 του Νοέμβρη

προσκυνώ σε αλάθητε

προσκυνάω μπροστά στον άνθρωπο
σε κείνον 

που κατανοεί την ανάγκη του άλλου

που βλέπει την ανέχεια του διπλανού

που σκέφτεται σα να ναι στο μυαλό σου μέσα

που αποδέχεται την διαφορετικότητα του απέναντι

που μπαίνει στη θέση των εχθρών του

που βλέπει μέσα από τα μάτια των υπολοίπων

που ζει δίπλα σε όλους όσους έχει

κοντά στις επιθυμίες και τις ανάγκες τους

χωρίς να περιμένει τι έχει να πάρει πίσω

που καίγεται να βοηθήσει την ανημπόρια

που πονάει μαζί με αυτόν που κλαίει

που έχει μια αληθινή καλημέρα να δώσει

που γνωρίζει πότε να ζητάει συγνώμη 

πότε να την απαιτεί

που απλώνει το χέρι του να βοηθήσει

που δίνει αυτό που του περισσεύει 

ή ακόμη κι αν το έχει ανάγκη

που στον θυμό του είναι ήρεμος 

που στην αδυναμία του είναι δυνατός

που στην μοναξιά του είναι γεμάτος από ανθρώπους

προσκυνάω αυτή την τελειότητα 

την μοναδικότητα και την ανυπαρξία του



τι συλλεκτικό κομμάτι

Ενα μικρό καθρέφτη

τα κοράκια άνοιξαν τα μάτια τους καλά
με ένα βλέμμα γύρω γύρω έλεγξαν το ξέφωτο της κοιλάδας


τι έκπληξη


το κοράκι Αρχηγός τρέκλιζε από ανακάτεμα και ζαλάδα


τι είχε πάθει;
αφού είχαν συμφωνήσει να κρατήσει την αρχηγία


για άλλα δύο χρόνια θα ήταν Εκείνος που θα καιγόταν
οι άλλοι είχαν καεί αρκετά


ήταν η σειρά Του


κι Εκείνος είχε χαλάσει την συνταγή αυτόβουλα
ποιός ήταν Αυτός που το έκανε αυτό;


τώρα έπρεπε να στηθούν όλα από την αρχή


το κοράκι που θα είχε τα οικονομικά
το κοράκι που θα είχε την λειτουργία της κοιλάδας
το κοράκι που θα είχε τον στρατό
το κοράκι που θα το λέγανε αρχηγό του συμβουλίου των κορακιών
το κοράκι που θα το χειροκροτούσαν επειδή γέρασε και γι αυτό του δίναν θέση μπροστά στο φαγητό


κάθε κοράκι έπρεπε να πάρει την θέση του από την αρχή


μα αφού είχαν πει ότι θα μείνουν ως είχαν για άλλα δύο χρόνια


τι διάολο είχε συμβεί;


όλοι κοίταζαν το κοράκι Αρχηγό που ακόμη τρέκλιζε


το παρατηρούσαν καλά
δεν ήξερε τι έλεγε 
τα βήματά Του ήταν περίεργα
μια εδώ μια εκεί


Είσαι εκτός τόπου και χρόνου ... φώναξε το παλιό κοράκι στο κοράκι Αρχηγό


Εκείνο..ςςς κοίταξε γύρω και πάλι φάνηκε λες και τέλειωνε


και τότε όλοι το είδαν και έμειναν άφωνοι


ώστε αυτό ήταν που Τον έκανε να σκέφτεται και να ενεργεί με τέτοια ασάφεια


ώστε αυτό ήταν




ήταν Ερωτευμένος ..
φαινόταν στο βλέμμα Του 
ήταν χαμένο και τρελό
το μαλλί Του ανακατεμένο 
τα λόγια Του μπερδεμένα
χαρτιά μπροστά Του για να μην ξεχνάει
του τα είχαν δώσει για να πει ότι Του είχαν πει
κι όμως Αυτό...ςς έλεγε ότι ήθελε


το κοράκι είχε ερωτευτεί
κοίταξαν όλοι ανάμεσα στα χέρια Του
είχε μια φωτογραφία
ένα κοράκι έτρεξε να δει ποιά ήταν η εκλεκτή
ποιά ήταν αυτή που χάλασε την συνταγή του Αρχηγού
που την κοιτούσε συνεχώς καθώς μιλούσε και έλαμπαν τα μάτια Του


και τότε είδε ανάμεσα στα χέρια του Αρχηγού
..... ένα μικρό καθρέφτη