τι παράξενο ταξίδι η μνήμη

τι παράξενο ταξίδι η μνήμη
πόσο γρήγορο και πόσο τρελό
πετούμενο χωρίς προορισμό
από την μια ψυχή στην άλλη

νοερή πορεία αναπόλησης
μεταξένιο κοίταγμα στο κενό
έτσι με ένα μειδίαμα κενού
σαν μικρό όνειρο λήθαργου

κρυμμένα συναισθήματα
εκεί στη άκρη του ματιού
κοιτώντας στο πλάι 
σαν κάτι να υπάρχει

τι παράξενο ταξίδι η μνήμη
χωρίς αιτία, δίχως κλειστά μάτια
πέρασμα σε άλλη διάσταση
χωρίς να ξέρεις ή να θέλεις

με τόσα πολλά μήπως
με τόσα μύρια όμως
και τόσα ατέλειωτα γιατί
που ποτέ δεν θα απαντηθούν


τι παράξενο ταξίδι η μνήμη 

με μια διάθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας

ξενυχτισμένος γυρίζοντας πίσω σε όσα άφησα
βρίσκοντας μόνο σημάδια από αγάπες σε τοίχους αφημένα
παράθυρα έρημα και σπίτια παραιτημένα από ψυχές
δεν μπόρεσα παρά να κοιτάξω σε οικεία βλέμματα
έστω κι από μακριά στα καραβάνια των φίλων
εκείνων που σε κάθε σταυροδρόμι ψάχνουν τις ζωές τους


τι κι αν είναι μόνο ένα κερί που φωτίζει μνήμες
τι κι αν έφυγαν χαμόγελα και ποτά ξοδεύτηκαν σε χαιρετισμούς
εγώ πάντα θα έχω το βλέμμα γεμάτο από εσένα
μισοκρυμμένο πίσω από τον καπνό του τσιγάρου
μπερδεμένο πίσω από τις πινακίδες χαμένων δρόμων
σε ένα ατέρμονο παιχνίδι που έχουν όλοι χάσει


δεν θα γνωρίσω ξανά κανένα σαν εσένα
θα είναι σα να γράφεις ένα χάρτη νέο 
γεμάτο από μικρούς χωματόδρομους φτιαγμένους με σκόνη
που ποτέ δεν θα φτάνουν πουθενά που να ξέρω
σαν ίχνη στην άμμο, τόσα πολλά, τόσων ανθρώπων
τόσα χαμόγελα αγαπημένα και βλέμματα σαν δικά μου


σαν μια καταγραφή αγάπης και απώλειας
σε μια διάθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας
πάντα προφίλ τραβηγμένα τα αγαπημένα μου πρόσωπα
λες και κοιτάνε την φυγή μακριά από το γνωστό μέρος
λες και το ταξίδι είναι και απειλή και ελπίδα
κι ας μην είμαι εκεί ίσως ποτέ


με μια διάθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας
..... αποτραβηγμένος