Για τον χρόνο που χάθηκε

Μια εικόνα χίλιες λέξεις

και τι να πει κανείς για μια νότα;

Τι να πει για ένα βλέμμα

μια ανάμνηση;

Τι μπορεί να πει για ένα χρώμα

ένα ρούχο ή ένα κενό στον χώρο;

Τι να πει για μια κενή καρέκλα

ένα κενό στις κουβέντες;

Τι να πει για ένα άδειο τραπέζι

ένα κενό στο μπαλκόνι;

Τι να πει για μια κουβέντα λιγότερη

για λίγο χρόνο παραπάνω;

Τι να πει για ένα χαμόγελο

για ένα βλέμμα που δεν είναι κοντά;

Τι να πει για τον χρόνο που χάθηκε
για όσα δεν ειπώθηκαν

Τι να πει κανείς για όσα έχουν μείνει σε αναμονή;

Για τον χρόνο που χάθηκε

Μια εικόνα χίλιες λέξεις

και τι να πει κανείς για μια νότα;

Τι να πει για ένα βλέμμα

μια ανάμνηση;

Τι μπορεί να πει για ένα χρώμα

ένα ρούχο ή ένα κενό στον χώρο;

Τι να πει για μια κενή καρέκλα

ένα κενό στις κουβέντες;

Τι να πει για ένα άδειο τραπέζι

ένα κενό στο μπαλκόνι;

Τι να πει για μια κουβέντα λιγότερη

για λίγο χρόνο παραπάνω;

Τι να πει για ένα χαμόγελο

για ένα βλέμμα που δεν είναι κοντά;

Τι να πει για τον χρόνο που χάθηκε
για όσα δεν ειπώθηκαν

Τι να πει κανείς για όσα έχουν μείνει σε αναμονή;

Ο κόσμος είναι μικρός φίλε

Ο κόσμος είναι μικρός φίλε
αρκεί να έχουμε μεγάλα φτερά για να πετάμε
αρκεί να βλέπουμε μακριά
να νιώθουμε αυτό που οι άλλοι νιώθουν

Ο κόσμος είναι εδώ φίλε
αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια να τον κοιτάμε
αρκεί να ακούμε από μακριά
τα λόγια των ανθρώπων που μας αισθάνονται

Ο κόσμος είναι όμορφος φίλε
αρκεί να είμαστε εκεί για να τον ζούμε
αρκεί να γινόμαστε κομμάτι του
μαζί με όλους τους ανθρώπους που γίνονται ένα με μας

Ο κόσμος είναι δικός σου φίλε
αρκεί να είσαι εκεί για να τον ζωγραφίσεις
αρκεί να γίνεσαι ένα με τα αρώματά του και τις μνήμες
μαζί με όλους όσους αισθάνεσαι κομμάτι σου

Ο κόσμος είσαι εσύ φίλε
αρκεί να θες να τον αλλάξεις
αρκεί να γουστάρεις να τον κάνεις δικό σου κομμάτι
χωρίς να φοβάσαι τι θα φέρει αυτό που ζεις

Καλή ζωή

Προσπαθώντας να γράψω αυτό που πέρασε μπροστά μου

εκείνη την ώρα που έβλεπα το πρόσωπό σου να χάνεται

γέμισε η ψυχή μου από μνήμες θολές μπορεί μα υπαρκτές

Θυμήθηκα που στεκόμουν απέναντί σου για εκείνα τα πρώτα βήματα

αβέβαια μα μετά από λίγο χαρούμενα και ικανά

που έμενα εκεί δίπλα σου χωρίς να σου το λέω 

απλά κοιτώντας σε μέσα στη νύχτα να ονειρεύεσαι και να γελάς

Μου ήρθε στο μυαλό η πρώτη φορά από τα τόσα λάθη που έκανα

σκεπτόμενος πως είτε ξέρω είτε ελπίζω να σου μάθω όσα ονειρευόμουν

που με φωνές και σφάλματα δικά μου όλα δεν σε άφησα να πετάξεις

από φόβο ... ξέρεις μήπως τυχόν πέσεις και χαθείς .. πόσο λάθος έκανα

Σκέφτηκα τις φορές που προσπαθούσα να σε προσεγγίσω 

με τρόπο που δεν μου έμαθε κανείς αφού τελικά είμαι ένας αδαής

ελπίζοντας πως μια μέρα θα καταφέρουμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο

και μπορεί να χαρούμε γελώντας μια στιγμή, μια βροχή, ένα ταξίδι

Κι όταν όλα αυτά έτρεχαν μπροστά στα μάτια μου έβλεπα το πρόσωπό σου 

να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και πλέον κοιτούσα μόνο τα φώτα του καραβιού

και αισθανόμουν ότι είσαι εκεί κοιτώντας αντίθετα απέναντί σου και νιώθεις

δίχως άλλο παράξενη στιγμή πολύ σκληρή και άβολη

Και θυμήθηκα λόγια που σου είπα ότι θα πάω όπου θα πας

τότε που φοβόμουν ότι δεν θα υπάρχεις άλλο 

και το εννοούσα γιατί δεν ήθελα να χαθείς άδικα μέσα από τα δικά μου χέρια

όσο κι αν πάλευα ένιωθα πως όλα ήταν μια ταινία μπροστά μου

Κι όμως όσους φόβους κι αν έχεις και όσες ανησυχίες και αν έχω

τώρα πρέπει να σου πω πως είναι καιρός να πετάξεις και να ζήσεις

να αισθανθείς και να κερδίσεις τις στιγμές που σου αναλογούν στην ευτυχία

και να μάθεις κι εσύ όπως όλοι μας ότι η ζωή είναι εδώ όταν την ζεις

Ισως αυτό να μην είναι ποίημα αλλά να ξέρεις πως είναι εξομολόγηση και ευχή

Να πετάξεις και να είσαι πάντα δυνατός 

να πιστέψεις και να κυνηγήσεις τα όνειρά σου

να θυμάσαι πως η ζωή κυλάει γρήγορα και άχαρα

και να ξέρεις πως πάντα θα σε κοιτάζω χαμογελώντας

Καλή ζωή

Στο άπειρο των επιθυμιών

Σε κοιτάω και προσπαθώ να ενώσω τις δύο ψυχές

πασχίζω να περάσω στην άλλη όχθη της σκέψης σου

ελπίζοντας να δω τις μύχιες πτυχές της καρδιάς σου

Αποζητάω την συνάντηση των βλεμμάτων μας

μήπως καταφέρω να πιαστώ από μία όποια μικρή κίνηση

και μπορέσω να εισχωρήσω εκεί που κάθεσαι με τον εαυτό σου

Κι όσες φορές με κοιτάζεις χάνομαι και παγώνω

σαν παιδί χωρίς αναφορές σε μνήμες και παρελθόν

δίχως να μπορώ να αντέξω εκείνο το απλό χαμόγελο

Κι όταν σε ακούω να γελάς με γάργαρο δυνατό γέλιο

σαν φωνή χαρούμενη και παιχνιδιάρα προσπαθώ να το θυμάμαι

να μείνει στα αυτιά μου να το σκέφτομαι σαν μέρος της ψυχής μου

Και σαν πέσει αυτή η βαριά νύχτα έρχεσαι σαν σκέψη μου

λες και γεννιέσαι μόνη σου χωρίς πατέρα και μάνα

λες και ήσουν κρυμμένη κάπου μέσα μου και γυμνή ορθώνεσαι

Τότε με χτυπάει σαν κύμα η μορφή σου και αργά αργά με δονεί

και με κάνει να πετάω ψηλά ψάχνοντας να βρω διέξοδο στο όνειρο

μήπως και βρεθούμε κάπου μέσα στο άπειρο των επιθυμιών 

Το βλέμμα σου θέλω

Γύρνα το βλέμμα σου σε μένα
ο χρόνος γρήγορος και κλέφτης

Τρέξε κοντά μου άγγιξέ με
θα σε αφήσω να διαλέξεις

Κοίτα μακριά προς το φεγγάρι
ή μπες κρυφά μες στην ψυχή μου

Όταν γελάς είμαι μαζί σου
όταν πετάς είσαι ζωή μου

Μην μου κρυφτείς πόσο να ψάξω
μείνε και απλά κοίτα σε μένα

Εγώ δεν έκρυψα το βλέμμα
το άφησα κι έφυγε σε σένα

Και δεν μπορώ να το μαζέψω
ούτε και θέλω άλλο να κλέψω

Ούτε και ξέρω αν θ' αντέξω
.. μακριά σου

Μοιάζεις με θάλασσα

Μοιάζεις με θάλασσα

δυνατή 

και μαζί αδύναμη

σαν χάδι με αγγίζεις

δροσερή 

και μαζί καυτή

σαν φωτιά με καις

απόμακρη μα 

και τόσο κοντά

σαν μνήμη 

κρυμμένη 

μέσα στο μυαλό

άγρια 

και μαζί γλυκιά

σαν ταξίδι στο άγνωστο

θορυβώδης 

και μαζί σιωπηλή

σαν νύχτα 

γι αυτό σ' αγαπώ

Τι κρίμα

'Έχω χαθεί μέσα στο θυμό

νικημένος από άσχημες σκέψεις

προδομένος από πεποιθήσεις 

άλλοτε δυνατές

Έχω  τελειώσει μνήμες

τις πέταξα στα χώματα

στέκονται εκεί λερωμένες

και απροκάλυπτα φθαρτές

Έχω γεμίσει τον ορίζοντα

με βλέμμα απορίας

γεμάτο γιατί αναπάντητα

σε ένα μέλλον ζοφερό

Έχω κουραστεί από όνειρα

σαν καπνός σβησμένου κεριού

τελειωμένα και λυωμένα 

στο τραπέζι μιας περαστικής ζωής

Έχω τελειώσει κάθε σκέψη

έσβησα όλες τις γραμμές στον χάρτη

πέταξα κάθε φωτιά που σιγόκαιγε 

μέσα στο άπειρο των λαθών

Τι κρίμα

Τι γλυκό ότι ονειρευόμαστε

Πόση δύναμη να έχεις άραγε;

πόσο μεγάλα ήταν τα λόγια σου;

μερικά μικρά γράμματα

τόσα δα κι όμως

τόσο πολλά

Ηχος μοναδικός

μια λέξη κι όμως

ένας κόσμος

γεμάτος όνειρα 

γεννήθηκε

Τι όμορφα χρώματα

τι ανείπωτη προσμονή

χαράς και ενοχής

κρυμμένα όλα

μέσα σε ένα μειδίαμα κρυφό

Πόσο δυνατό με έκανες

να νιώθω ικανός 

πως πάνω στην γέφυρα

του νου μου

συναντηθήκαμε

Τι γλυκό που ήταν 

αυτό που είπες και

με γέμισε ελπίδα

κρυφή και διάθεση

να σε αγγίξω τρυφερά

Τι γλυκό που είναι ότι ονειρευόμαστε!

Τι πιο όμορφο από το βλέμμα σου;

Πάλι εδώ μετά από τόσο
καιρό
δίχως ανάσες πολλές
αφού
η ανηφόρα είναι μεγάλη

Μήπως μπορείς να είσαι
κι εσύ
μέσα σε αυτούς
που
θα διαβάσουν σκέψεις μου;

Θέλω πολύ να μπω στην
ψυχή σου
κι ύστερα να δω από
μέσα της
τον κόσμο

Ίσως να φοβάμαι πιο πολύ από
εσένα
να δω αλήθειες που με
πάνε
μακριά με δύναμη
τρελή

Τι πιο όμορφο από το βλέμμα
σου
όταν χάνεται μέσα
στην δική μου
ψυχή;