Με φόβο

Δεν φταίω
συνήθως καταδυναστεύω ότι νιώθω
το κρύβω
άλλοτε σε χαμένες στη λήθη στιγμές
άλλες φορές
σε θολές ανέκφραστες επιθυμίες

Τούτη τη φορά
είναι άλλη γεμάτη δύναμη
αδύνατο να δύσει
φαίνεται κυρίαρχη
χάνεται πάνω σε χρόνο
φυτρώνει δίπλα σε διαθέσεις
βαδίζει στηριγμένη σε όνειρα

Δεν φταις
η επιστροφή σου ορίστηκε
δεν επιδιώχθηκε
μαζί σου έφερες πολλά
αγγίγματα, αισθήσεις ξεχασμένες
ενοχές, όνειρα
εσύ τα έβαλες
στη μέση μιας έρημης ψυχής
με ένα σου βλέμμα
τα φύσηξες και ορθώθηκαν όλα στον αέρα

Δεν ξέρω
τι το κάνει τόσο δυνατό
μπορεί ο χρόνος
μπορεί η στιγμή, ίσως η αδυναμία
είναι όμως τόσο πολύ
που η προσμονή σου
με κάνει και κοιτάζω
με φόβο προς τα κάτω

στην γη

Μην ρωτάς το πότε
κάθε φορά που σου λέω μου λείπεις
μην ψάχνεις το βλέμμα μου
κάθε φορά που κοιτάζω μακριά
μην 

Πώς χώρεσε τόση μοναξιά σε ένα κοίταγμα φευγα

Τις νύχτες

Θέλω να χαράξω μια γραμμή
ανάμεσα στο τώρα και το χθες
να σε πάρω να την περπατήσουμε
χέρι χέρι

Θέλω να σε κάνω να ακούσεις
κι αν κερδίσω τα λόγια σου
αληθινά να προσπαθήσω
να σε αγγίξω δίχως ενοχή
πάλι

Θέλω
να σου δείξω την σκέψη μου
με όσα λάθη έγιναν άθελα
να δηλώσω την ευθύνη μου
ταπεινά

Θέλω
να με αφήσεις να μιλήσω
να πω όσα έχω κρύψει καιρό
που καιρό τώρα παραδέχομαι
τις νύχτες

Διαλέγω λέξεις

Κάθε τέλος μια νέα αρχή

Σε κοίταξα απέναντί μου
σκιά πάντα χαμένη στην σκιά μου
προσπάθησα να δω την ευθεία των ματιών σου
μα είχες σφαλίσει τα βλέφαρά σου σφιχτά

Ήρθα κοντά σου αργά
ήθελα να αγγίξω την ψυχή σου
μόλις που φαινόταν να υπάρχει κάτι
κι αυτό τόσο θολό λες κι ήταν νύχτα

Κράτησα το βήμα μου
περίμενα να ακούσεις να φανείς
πίσω όμως έκανα αφού το βλέμμα σου ξένο
μα ήσουν εσύ που κάποτε ήξερα

Γύρισα την πλάτη μου
είπα να αρχίσω να τρέχω μακριά
στεκόμουν όμως προσμένοντας έναν ήχο
μήπως και μιλήσεις ή φωνάξεις

Άρχισα να περπατάω αργά
κάθε στιγμή και πιο μακριά σου ενοχικά
προχωρούσα και στεκόμουν μαζί ελπίζοντας
πως ίσως είσαι κάπου εκεί

Σιωπή και ακινησία όμως
στάθηκα λίγο και μετά πέταξα
πρώτα τις μνήμες και μετά τα πρέπει
και τέλος τα όνειρα

κι είπα να κάνω άλλα
Κάθε τέλος μια νέα αρχή

Αντίο

Αδύναμη ψυχή μου
κάθε φορά που χάνεσαι σε επιθυμίες
τόσα λάθη σε οδηγούν
σε λάθη

Σταμάτησες τον χρόνο
δοκίμασες να θέλξεις το μέλλον
φτάνοντας ύψη θεόρατα
μάταια όμως

Φώναξες λόγια
νομίζοντας πως ξέρεις
πως έχεις την αλήθεια μπροστά σου
κι όμως

Ανείπωτα όνειρά μου
χαμένα μέσα στο σκοτάδι
δεμένα πίσω από το άρμα της λήθης
πάντα

Ατέλειωτη κραυγή μου
χαραγμένη στο ουράνιο τόξο
της βροχερής επιθυμίας μου
αιώνια

Τελειωμένη μα ημιτελή
μορφή μου σκοτεινή
χαμένη μέσα σε ότι μάταιο κενό
για πάντα

Αντίο